بچه هایی که نه نظامی بودند، نه دانشمند
حمله وحشیانه رژیم صهیونیستی به مناطق غیرنظامی بار دیگر چهره پلید کودک‌کشی را آشکار کرد، 20 دانش‌آموز ایرانی در شهرهای مختلف ایران از جمله تهران، قم، اصفهان، تبریز و خرم‌آباد به شهادت رسیدند.
به گزارش تسنیم دام مادری می‌تواند از این لحظه کلسی رابینسون عبور کند؟ کدام کلمه توان توصیف ثانیه‌ای را دارد که قلبی کوچک در آغوش مادرش می‌ایستد؟
علیسان دوست داشت خلبان شود و دلش می‌خواست پرواز کند.
در اصفهان، فاطمه شریفی کلاس هفتم و برادر کوچکش مجتبی کلاس سوم همراه پدر و مادرشان در نجف‌آباد بودند که در حملات اسرائیل جان باختند و خانه‌شان دیگر صدایی ندارد.ر تهران، متین صفائیان دانش‌آموز 16ساله که در دبیرستان صدر تهران تحصیل می‌کرد در حوالی میدان تجریش در حال پیاده‌روی بود که در حملات وحشیانه اسرائیل جان باخت او نه در پادگان بود نه در جلسات امنیتی فقط در میدان شهر حضور داشت.
مادر متین، خودش نیز فرزند شهید است که در دوران دفاع مقدس، پدرش در راه دفاع از وطن جان باخته است.
هلنا غلامی دانش‌آموزی از خرم‌آباد در اتوبان قم ـ تهران، همراه خانواده‌اش بود. موشک حتی جاده‌ها را امن نگذاشت و او به‌همراه خانواده‌اش شهید شد.
، در جریان حملات وحشیانه رژیم صهیونیستی به ایران، 20 کودک و نوجوان بی‌دفاع، در خانه‌ها و خیابان‌های شهرشان، شهید شدند آنها نه سرباز بودند، نه سیاستمدار، نه دانشمند هسته‌ای،
دانش‌آموزانی که رؤیاهای بسیاری برای فردای خود داشتند، رؤیاهایی که دیگر هرگز طلوع صبح را نخواهند دید
طاها بهروزی و علیسان جباری دو کودک تبریزی حتی یک بار هم نتوانستند به مدرسه‌شان بروند، فقط در کلاس اول دبستان ثبت‌نام کرده بودند، آرزو داشتند تا کیف و دفتر بخرند هنوز با هیجان درباره اولین روز مدرسه سؤال می‌پرسیدند اما هیچ‌وقت به آن روز نرسیدند.
مادر علیسان زنده ماند اما جان باختن کودکش را دید، او می‌گوید: هفت‌ساله‌ام، بی‌خبر از دنیای کثیف دشمن، مشغول بازی بود که حمله شروع شد، از ناحیه سر مورد اصابت قرار گرفت، خم شدم بغلش کنم، همون لحظه خودم هم زخمی شدم، بچه رو بردم تو حیاط...، هر دو در خون غلتیدیم و در آغوشم جان داد.